Šiauliai, Kryžiu kalnas/Heuvel der kruisen

9 juni
Eerst ben ik vanmorgen weer begonnen met mieren verwijderen. Het lijkt er op dat ik nu wel zo'n beetje van dat gemier af ben. Ze hielden me zelfs vannacht nog uit de slaap omdat ze ook in mijn bed zaten en ik verschillende keren ben gebeten. Maar ja, verder had ik een mooi kikkerconcert en sommige vogels bleven zingen.
Vanmorgen heb ik ook nog een paar prachtig roestbruine vossen en herten gezien.

In de buitengebieden in het zuidwesten waar ik de laatste dagen was heb ik geen grote afstanden afgelegd. De wegen, deels onverhard, nodigden daar ook niet echt toe uit. Het was soms een grote rammelsessie. Vandaag heb ik 215 km gereden.
Je zag veel houten huizen die wat aan Scandinavië deden denken. Veel huizen maakten wel een armoedige en vervallen indruk. De tuinen lagen er in de regel met weinig bloemen maar goed onderhouden bij.

De grote supermarkt in Šilutė waar ik boodschappen heb gedaan was van de iki-keten. Om veel zoeken te voorkomen had ik thuis al gekeken naar welke supermarkten er zijn. Die hebben vaak ook voldoende parkeerruimte. De kleine winkeltjes die je onderweg tegenkomt hebben echter ook hun charme en zou ik zeker niet altijd overslaan.

Op naar de nieuwe camperplaats vlakbij de "Heuvel der kruisen". Daar aangekomen vroeg ik aan een drukdoenerige dame waar ik kon gaan staan. Als antwoord kreeg ik een wegwerp gebaar. Waarop ik dacht "Wees gegroet", ik ga wel een paar honderd meter verder gratis op de parkeerplaats bij de kruisberg staan. Nog genoeg water en ruimte in de toilettank.

Niet alleen de heuvel staat vol met kruisen. 

De "Heuvel der kruisen" of Kruisberg ligt 17 km ten Noorden van Šiauliai, aan de E77. Het is een van de belangrijkste monumenten van Litouwen en kent een roerige geschiedenis. Sinds de Litouwse opstanden tegen het Tsarisme in 1831 nam het aantal kruisen snel toe. Ook de meer recente onderdrukking en deportaties naar de Siberië door de Sovjets zorgde voor een grote toename. In 1961 heeft de Sovjet-overheid de kruisen met bulldozers laten verwijderen en verbranden. Men bleef echter nieuwe kruisen plaatsen en de neergehaalde weer overeind zetten. Het was een oorlog tussen overheid en bevolking die pas eindigde bij de aftocht van de Russen.

Met de onvermijdelijke snuisterijen