Rusnė

8 juni
Vanmorgen ben ik een paar uur later vertrokken dan de bedoeling was. In het prille ochtendgloren bleken er plotseling ongenode gasten in de camper binnen te zijn gekomen. Gewoon via het opstapje en de deur. Nou ja, de ruimte die er nog was. Een hele mierenkolonie had bezit genomen van mijn camper. Ze zaten werkelijk overal. Het trapje lag met de onderste trede op de stenen waardoor ik het dus wel erg gemakkelijk had gemaakt. Zeg maar een soort uitnodiging.
Een groot deel van de dag heb ik moeten besteden aan het verwijderen van die beesten. Ze bleven uit alle hoeken en gaten komen.

Onderweg heb ik in Šilutė wat boodschappen gedaan in een groot winkelcentrum. De prijzen waren lager als in Nederland. Een aangename verrassing. Morgen moet ik er weer even langs omdat ik nog wat vergeten ben. Het ligt op de route.

Vandaag ben ik voor het laatst in de Nemunadelta. In een regionaal park aan het Haf op Rusnė, het grootste eiland in de delta. De grootste plaats, Rusnė, is naar het eiland vernoemd. 

Waar ik nu ben, een picknickplaatsje met uitkijkpunt bij het Haf, mag niet worden overnacht. Toch ga ik er maar voor. Het is vrij afgelegen en alleen via een kilometers lang wasbord karrenpad te bereiken. Alleen een paar vissers heb ik gezien. Geen van hen sprak ook maar een woord Duits of Engels. Wel Russisch, maar met mijn zeer beperkte Russische woordenschat krijg je niet bepaald een vlotte conversatie. Ik heb nog een cursus Russisch liggen. Die moet ik toch maar weer eens opdiepen.

Legende van de schoorwal
Oorspronkelijk lag er een hele rij eilanden voor de kust.  Op een daarvan woonde Neringa.  Een meisje met lange goudblonde vlechten. Ze groeide uit tot een reuzin die de vissers hielp om de vissen in hun netten te drijven en redde hun schepen. Tot de zeegod Bangputys (Golvenblazer) zulke stormen teweegbracht dat de vissers Neringa smeekten hen te helpen. Neringa schepte zand in haar schort en stortte zoveel tussen de eilanden tot ze met elkaar verbonden waren. Ook hoog genoeg om de razende zee tegen te houden. Zo ontstond het Haf, een rustige visrijke lagune, waardoor de vissers niet meer de zee op hoefden. Uit dankbaarheid gaven de vissers de landtong de naam Neringa.

Dat het ontstaan van de schoorwal een natuurlijke oorzaak heeft mag duidelijk zijn maar dit verhaal is veel leuker.