Boot Saaremaa/Hiiumaa, Vaemla en Kassari

29 juni

Vanmorgen erg vroeg uit de veren om te proberen de 1e boot naar Hiiumaa te nemen. Ik denk dat het wel gaat lukken. 

Onderweg, toen ik weer contact met de wereld kon krijgen, heb ik mijn blog van gisteren pas kunnen publiceren.
Dit schrijf ik bij de haven, terwijl ik vooraan sta in de niet gereserveerde baan. Het is, zoals zo vaak 's morgens vroeg, prachtig weer en ik heb nog meer dan een uur voor het vervolg van mijn ontbijt.
Uiteindelijk mocht ik als een van de eersten de boot op. Het paste allemaal net. Die jongens hebben ook de nodige ervaring en hadden vast al gezien dat het net ging lukken.

Op Hiiumaa heb ik niet veel gepland om te bekijken of te doen. Zelfs als ik er niets had gepland had ik het gewoon leuk gevonden om een rondje over de eilanden te maken. 

In het café een cappuccino en een stukje rabarbertaart genomen 

In ieder geval wil ik de wolfabriek in Vaemla zien. Dit kleine bedrijf is met zijn ruim 120 jaar oude machines nog steeds in gebruik. Sommige machines hebben even een handje nodig om op te starten maar ik heb met eigen ogen kunnen aanschouwen dat verder alles nog prima draait. 

Entree wordt er niet geheven. Het leek me daarom een goed idee om een redelijke donatie in de pot voor het onderhoud van de oude machines te stoppen.
In het kleine winkeltje hingen mooie truien, vesten, mutsen enz. voor een heel redelijke prijs. Graag had ik er een trui of vest gekocht maar jammer genoeg was er geen bij die mij goed paste. Vaak waren de mouwen tekort.
Er waren ook overgooiers, poncho's of hoe die dingen ook mogen heten in mooie aarde tinten.

Het deel van Hiiumaa dat ik vandaag gezien heb vond ik beslist mooi. Ook hier meer dan genoeg ruimte, afwisselend groen en veel goed bestraatte wegen. Een camper ben ik nog niet tegengekomen

Dat er nog weinig campers komen bleek wel door het meisje uit het café dat bij de wolfabriek hoorde. Ze was stiekem foto's van de camper aan het maken.

Vanmiddag heb ik de slinger van het dakluik (provisorisch) moeten repareren. Als het maar werkt. Er was een heel stuk afgebroken. Desnoods maak ik er een van hout.

De legende van Leiger
Er was eens de gigant, held en heerser van Hiiumaa genaamd Leiger. Hij had een jongere broer op Saaremaa, jullie inmiddels welbekend, Suur Töll.
De vrouw van Leiger was Tiiu en ze hadden 4 kinderen. Ze woonden in de wetlands, in het midden van Hiiumaa. Zijn graf is in Kõpu en volgens de beschrijving  van zijn graf zou hij 10 meter groot zijn geweest. Volgens de een was hij een behulpzame reus en volgens de ander was hij een reus die van alles vernietigde met rotsblokken, bomen en wapens.
Aanvankelijk had hij een goede relatie met Suur Töll en zijn familie op Saaremaa. Regelmatig ging hij met veel plezier bij ze op bezoek. Om ze gemakkelijker te kunnen bezoeken besloot Leiger een dam te bouwen tussen Kassari en Saaremaa. Hij begon bij Säär maar om onduidelijke redenen stopte hij bij wat nu Sääretirp heet. Mogelijk omdat om mysterieuze redenen de relatie met Suur Töll bekoelde. Hij zou ook te oud geworden zijn om met grote rotsblokken te gooien.
Hoe dan ook, zo ontstond het schiereiland Sääre en eindigt het bij Sääretirp.

Ik ben nu op Sääre en morgen ga ik naar het einde van het schiereiland wandelen. Een van de dingen die ik me déze keer had voorgemen; daar ook een steentje aan bijdragen. En ja, er waren en komen meer dingen die ik me had voorgenomen.