25 juni
De tijd vliegt. Alweer drie weken onderweg.
De tijd vliegt. Alweer drie weken onderweg.
Eerst ben ik op weg gegaan naar Angla. Hier is de enig overgebleven heuvel met windmolens te vinden. (Bij de dam van Muhu naar Saaremaa staat ook nog een oude windmolen.) Eind 19e eeuw stonden er nog 800 windmolens op Saaremaa. Een van de vijf windmolens in Angla is een Hollandse molen waar koren werd gemalen. Op het terrein stonden verder diverse oude landbouwmachines opgesteld. Binnen was een streekmuseum waar onder andere workshops konden worden gegeven van allerhande beroepen die in deze streek werden beoefend.
De slechts enkele kilometers verder gelegen kerk van Karja wilde ik ook nog even bekijken. Hoofdzakelijk om hem te vergelijke met de kerk in Liiva die in dezelfde periode is gebouwd. Over de kerk in Liiva kom je vrijwel niets tegen. De bouw is mooier dan de Karja kerk. De Karja kerk is van binnen echter mooier. Mede door de fresco's, al moet je de schoonheid ook in de eenvoud en authenticiteit zoeken. Voor een 13e eeuwse kerk in deze streek mag hij wel rijk worden genoemd, al zie je dat niet direct als je binnenkomt.
Ik had geluk dat ik net alles bekeken had toen er een begrafenisstoet aankwam en in de kerk een een dienst moest worden gehouden.
Op de noordelijke pilaar wordt de legende van de heilige Catharina van Alexandrië verteld. Op de zuidelijke pilaar staat St. Nicolaas, de bisschoppelijke beschermheilige van de zeevaarders.
Ongewoon is het met een open haard te verwarmen vertrek boven de sacristie waar bedevaartgangers konden overnachten.
Er valt natuurlijk meer te vertellen maar dit vind ik kerks genoeg.
Ongewoon is het met een open haard te verwarmen vertrek boven de sacristie waar bedevaartgangers konden overnachten.
Er valt natuurlijk meer te vertellen maar dit vind ik kerks genoeg.
En dan kom je op een hoek in een onbeduidend plaatsje zomaar weer iets leuks tegen. Anderhalve kraam met twee lekker spontane meiden die spullen van de eigen boerderij verkopen, een kraam met huisvlijt en een paar lokale vissers die hun waar aan de man proberen te brengen. De meiden spraken prima Engels. Ik heb er een bosje radijs (met vleeswaren), een maaltje doperwten en een stuk honingraat gekocht.
Omdat het prachtig weer en erg warm was vandaag ben ik niet verder gaan kijken wat er allemaal nog te beleven viel. Een mooi plekje aan de kust zoeken leek mij een beter plan en vond ik op weer een RMK plaats bij Rannaküla. Er is bij vlagen een gezellige drukte met mensen die even met hun kinderen komen zwemmen. Niemand heb ik een paar uur zien blijven. Een aantal vissers wel. Geen enkele visser had echter iets had gevangen. Ik was ook van plan om een hengeltje uit te gooien maar dat heb ik toen maar niet meer gedaan. Het ondiepe water was te warm vermoed ik.
Er zaten erg veel libellen die ik regelmatig insecten heb zien vangen
Drie weken onderweg en je hebt vreselijk veel gezien. Ook op deze dag weer voor ons volgers interessante informatie over een land waar we nauwelijks wat van wisten. Je zoekt het natuurlijk op, maar heb je nu de indruk dat in deze landen meer aan het conserveren van de historie wordt gedaan dan bij ons? Met andere woorden: Zou je met hetzelfde plezier ook zo'n tocht in eigen land kunnen maken.
BeantwoordenVerwijderenDat ze zuiniger zijn op hun erfgoed als wij geloof ik niet echt.
BeantwoordenVerwijderenBij ons zijn zeker ook leuke en wetenswaardige ontdekkingsreizen te maken. Toch is het lastig vergelijken omdat het over verschillende culturen gaat. Dat is juist een aantrekkelijk verschil denk ik. Thuis iets nieuws ontdekken is toch ook anders als ver(der) weg in een andere cultuur. Nu brom ik wel eens wat over de lastige communicatie maar aan de andere kant is dat ook leuk en spannend. En het is toch anders als met een Fries op zijn Fries in Friesland van gedachten te wisselen zal ik maar zeggen.
Leuk om het allemaal te lezen.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt mij een leuk reisje.