Tallinn, Openluchtmuseum

2 juli
Gisteravond was ik te moe om er nog een legende bij te schrijven. En nu, na de hele dag in het openluchtmuseum te hebben rondgelopen, heb ik het helemaal gehad maar komt alsnog de legende.

De witte vrouw van de domkerk
De domheer van Haapsalu had een geliefde. Verkleed als koorknaap wist hij haar naar binnen te smokkelen. Wat verwacht kon worden, gebeurde. Het geheim kwam uit. De domheer verdween in de kerker en zijn geliefde werd levend ingemetseld. Sinds die tijd spookt haar geest door de domkerk. In augustus, bij volle maan, verschijnt ze altijd als een geheimzinnig lichtschijnsel door het middelste zijraam van de kerk in de vorm van een vrouw.

Prachtig weer vandaag. Eigenlijk te warm. 

Ondanks de vermoeidheid ben ik blij dat ik vandaag nog gegaan ben

Vanmorgen wilde ik vroeg richting Tallinn vertrekken. De camping was echter tot 8 uur afgesloten. Daarna eerst even getankt en via een mooie rustige route naar Tallinn gereden, naar het Ests openluchtmuseum "Rocca al Mare". Iets over tienen was ik er. 
Alweer een museum? Jazeker. Openluchtmuseums zie ik altijd graag. Het was ook zeker weer de moeite waard. Ditmaal had ik er voor kunnen kiezen om een Engelstalige digitale begeleiding te nemen. Ondanks de voortdurende communicatie problemen vind ik het toch leuker om het gesprek aan te gaan. Uiteindelijk levert het vrijwel altijd wel iets op en in ieder geval veel plezier voor beide partijen. Wat wil een mens nog meer. Het is maar hoe je er mee omgaat.

Alleen maar Ests, heel erg druk en veel gelachen

Een van de Russische boerderijen met mooi houtsnijwerk

Het park is opgedeeld in gebouwen uit West-, Noord- en Zuid Estland en de eilanden. Vooral het kleine Zuidelijk gedeelte met een Russische boerderij en een gefortificeerde boerderij uit het oosten van Setomaa vond ik mooi. Beide boerderijen maakten een werkelijk bewoonde indruk. Zelfs kinderen liepen er rond. Iedereen wel van 10.00 tot 18.00 uur. Met verschillende Russen heb ik uitgebreid gesproken. Ook heb ik er een film bekeken die indruk maakte door de persoonlijke interviews en verhalen met beelden uit het dagelijks leven. Dat heeft bij mij in ieder geval de (voormalig) Russische bewoners in een wat ander daglicht gezet. Het zijn ook niet allemaal soldaten van het rode leger.

Waar zie nog een flesje (dure) appelsap 

met een handgeschreven houdbaarheidsdatum. Ik heb 

overigens wel weer prima gegeten in dit openluchtmuseum

Bij ons een tram, hier een paard en wagen. Ook leuk. Meer foto's kon het internet niet aan.

Of er over Tallinn ook sagen en legendes zijn? Natuurlijk. Een van de oudste legendes gaat over 

De weduwe Linda. Zij vergoot zoveel tranen om haar heengegane man Kalev dat daardoor het Ülemistenmeer ontstond.

Deze was zo (inge)kort, daar kan er nog wel een bij. 

De geheimzinnige bouwer van de St. Olafskerk in Tallinn 

De stadsbestuurders zochten iemand die de hoogste kerktoren ter wereld kon bouwen. Op dat moment dook er een vreemdeling op die beloofde dat te realiseren. Hij vroeg echter meer loon dan de stad kon betalen. Toch Namen ze hem in dienst, omdat hij geen loon hoefde als iemand zijn naam zou raden. De Tallinners werden met de dag bezorgder toen ze de bouw zagen vorderen. Pas toen de vreemdeling op het punt stond om het kruis op de torenspits te plaatsen, ontdekten ze zijn naam en riepen naar boven: Olef, Olef, het kruis staat scheef. Olef schrok zo, dat hij van de toren viel. Stervend op het plaveisel kropen er een slang en een schildpad uit zijn mond. Men zag dat als bewijs dat hij een pact met de duivel had gesloten.
Sinds de 16e eeuw staat er  desondanks een grafmonument met een gebeeldhouwd skelet, een slang en een schildpad.

Vannacht overnacht ik op de grote parkeerplaats naast de ingang van het museum. Liever had ik op de kleine parkeerplaats voor de ingang gestaan maar om onduidelijke redenen hadden ze dat liever niet.