Käsmu Poolsaar, Palmse Mõis en Kohtla-Vald, Saga Mõis

6 juli

In het dorp is men trots op de door Kalevipoeg neergesmeten stenen

Käsmu? Ja, schiereiland Käsmu. Het werd vanmorgen al vroeg steeds mooier. Mede daarom kon ik het niet laten om alsnog op het schiereiland te gaan wandelen. Een rondje van een uur of 4. Zeker als je hier en daar letterlijk even stil wilt blijven staan om van het mooie uitzicht en de natuur te genieten. 

Er zijn verschillende routes. Ook voor fietsers/mountainbikers is er een korte route. De complete wandeling staat aangegeven als 15 km. Ik heb er 16 geteld maar dat zal wel aan mijn zijsprongen te wijten zijn. 

Het was de moeite zonder meer waard en ik ben blij dat het nog gelukt is.

Op mijn weg naar Kohtla lag Palmse Mois, een van de belangrijkste landgoederen van Estland. In documenten uit 1287 wordt het al genoemd. Oorspronkelijk behoorden de landerijen van Palmse toe aan het nonnenklooster St. Mihkli uit Tallinn. In de loop der eeuwen heeft het diverse eigenaren gehad. Sinds 2002 beheert de organisatie "Museums van Virumaa" het landgoed.

In de voormalige destilleerderij is een hotel gevestigd. In de voormalige voorraadschuur is een oldtimertentoonstelling en in de voormalige stal het bezoekerscentrum van het Nationaal Park Lahemaa.
Het was er helaas ontzettend druk. De hele parkeerplaats stond vol met touringcars en het ging in drommen naar binnen. Na de rust op Käsmu vond ik dat een verschrikking en had geen zin om me daar tussen te proppen. Wel wilde ik er het een en ander over vermelden omdat ik anders mijn huiswerk helemaal voor niets had gedaan. Helaas dus alleen een foto van de buitenkant.
Zou ik bijna nog een belangrijk item zijn vergeten. Al in de Sovjettijd werd het landgoed goed onderhouden. Als ik nog eens een visum voor Rusland nodig heb kunnen ze nu tenminste niet zeggen dat ik allen maar op ze heb zitten brommen.

Hierna op naar Kohtla-Vald, om de hoge klint kust te bekijken. Het Saka Mois leek me daar een mooie plek voor. Er is in de verschillende gebouwen een hotel, conferentieruimte, luxe restaurant en een camping. Lange tijd is het landgoed in handen geweest van de Russische grensbewaking. De voormalige lichttoren produceerde een lichtcirkel op zee van 10 km. Nu is het onderdeel van een conferentie centrum. Het dak dient als uitkijkplatform en is via een wenteltrap aan de buitenkant te bereiken.

Er is ook een aardige wandelroute uitgezet. Via een bijzonder vormgegeven en prijswinnende trap kan je via 235 treden de 50 meter hoge kust afdalen om langs de zee te wandelen. 

Ik heb er van genoten met het mooie weer vandaag. Morgen wordt het weer een slechte dag met 99% kans op veel regen. Het is hier wel erg wisselvallig. Best kans dat ik nog een dag blijf om lekker wat aan te rommelen.

 Dit is ongeveer de helft van de trappen.

Vanavond heb ik in het luxe restaurant gegeten. Het was heel duur, heel lekker en het was een heel geslaagde dag. Ondanks het alleen van buiten bekeken landhuis. Alleen dat niet kunnen delen...