Kuremaë, Pühtitsa nonnenklooster

8 juli

Vlakbij de Valaste waterval en er niet geweest? Dat klopt! Ik wilde de Glintkust zien en dat heb ik. Zelfs 20 meter hoger als bij Toila en de Valaste waterval. Bovendien is de toeristische trekpleister kunstmatig. De waterval wordt gevoed door een afwateringskanaal. In het voorjaar kan het leuk zijn om een kijkje te nemen. Na een langere periode van droogte kan hij zomaar droog staan.
Je kan er wel mooi op een stalen uitkijkplatform de verschillende lagen van de glint zien. Een terugblik van 500 miljoen jaar. Dat dan weer wel.

Vanaf de omgeving van Kohtla richting Narva heb ik aardig wat grote bergen zien liggen. Helaas zijn het industriële bergen. Meer woorden zal ik er niet aan vuil maken.

Als je komt aangereden bij Kuremaë zie je de vijf torens met de uienkoepels van het absolute pronkstuk, de  Uspenskijkathedraal, al mooi boven de bomen uitsteken. 

De kathedraal zou plaats bieden plaats aan duizend gelovigen. Ik denk dat er een 0 teveel stond gedrukt in mijn boek. Totaal horen bij het Pühtitsa klooster negen kerken. Het is het enige Russisch-orthodoxe nonnenklooster van Estland. Ook tijdens de Sovjettijd was het bewoond. Geen wonder, want de stichting van het klooster in 1891 was in eerste instantie een onderdeel van de russificatie.

Er wonen nu nog maar ongeveer 80 nonnen in het uitgestrekte complex dat door een veldstenen muur met torens wordt omgeven.
De nonnen leven er in een autarkische gemeenschap. Ze verbouwen groente, fruit en graan, houden koeien en pluimvee en verzamelen hout. Ze ontvangen ook pelgrims. Toeristen kunnen niet overal kijken. Of je moet een speciale afspraak voor een rondleiding hebben.

Terwijl ik dit schrijf zit ik in wezen op een bus met toeristen te wachten die een afspraak hebben. Daar zal ik me in dit geval graag stiekem tussen proppen. We zullen zien. Tot straks.

Het poorthuis

Het zag er heel verzorgd uit allemaal. Van binnen was de kathedraal echt indrukwekkend. Het was het enige gebouw waar je in mocht naast een hostel, toiletgebouw bij de parkeerplaats een restaurant en naar later bleek ook nog een souvenir winkel. 

Houtstapels voor de winter

Vanmiddag probeerde ik een uitnodigend open deur binnen te gaan maar werd er onder bedreiging van de zwabber door een poetsende jonge non direct weer uitgeveegd. Zelden heb ik iemand zo nors zien kijken. 

In de kathedraal mocht je onder andere niet fotograferen. Er was een hoek ingericht met allerhande kerkelijke snuisterijen. Daar wilde ik een souvenir kopen maar dat feest ging niet door. De kerkverkoop non was van alles en nog wat dwangmatig aan het rangschikken. Anderhalf uur later nog steeds en had geen tijd om wat te verkopen. Demonstratief werd een koord dat de weg versperde nog eens extra strak getrokken. Ik vond het erg vermakelijk allemaal en heb toen demonstratief maar een verboden foto gemaakt.

Om een uur of vijf wil ik nog eens een poging wagen. Ook om een hapje te eten bij de restaurant non, ondanks dat het een grote gok is wat ik kan bestellen. Alleen uit de prijs wordt ik wijs.

Om zes uur gaat alles dicht. 

Een gedeelte van de natuurstenen muur met torens om het complex

Het eten was niet goedkoop maar van dat bord had een hele familie kunnen eten. Ik had het gevoel dat ik wel een mud aardappels en een hele kip op had.
In de winkel bij de souvenir non zag ik matroesjka's staan. Er was een geweldig mooie bij met 30 poppetjes. Toen ze de vitrine opende en ik het prijskaartje omdraaide stond daar 4500 euro. En geen 0 teveel getypt. Ik heb er wel een gekocht. Met 10 poppetjes.

Alles bij elkaar vond ik het absoluut een geslaagde dag. Ondanks dat ik graag meer gebouwen en kerken van binnen had bekeken en met enkele nonnen had gesproken.