Storkow/Mark - Duitsland

18 juli
Toch maar doorgereden naar Duitsland en na 455 kilometer in Storkow aangekomen. (Je had dus toch gelijk broeder.) Storkow had een leuke kleine camperplaats maar hij was net vol. Er kunnen maar vijf  a zes campers staan. Ik ben op een gewone parkeerplaats er naast gaan staan en zie wel wat er van komt. Als ik een bonnetje rijker toch nog moet vertrekken kan ik altijd nog naar Magdeburg rijden. Daar zijn een stuk of veertig plaatsen. Veel puf heb ik daar niet meer voor want ik ben doodmoe. Mede omdat ik al een kleine week niet fatsoenlijk heb kunnen eten en hoofdzakelijk droge crackers en bosbessen heb gehad. Daardoor raak je veel energie kwijt en ook aardig wat kilo's. 

Mooi plekje in een aardig stadje

Hefbrug bij de sluizen met een loopbrug er naast. 

Mooi punt om naar het schutten van de boten te kijken. Dat werd ook veel gedaan.

Omdat ik redelijk vroeg op de dag was had ik nog wel een plekje verwacht. Misschien dat er nog iemand vertrekt. Al zag het daar niet echt naar uit. Je mag er geen zogenaamd camping gedrag vertonen en er maximaal drie dagen verblijven. Het leek er echter meer op dat het als een langer durende kampeerplaats werd gebruikt. De hele club zat voortdurend over en weer bij elkaar.

Storkow is een leuk oud stadje. Er zijn diverse plekken waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Ze hadden er een unieke watermolen die al in 1883, na een renovatie, ook door een stoommachine kon worden aangedreven. Alleen de stoommachine is weer gerestaureerd na verwoesting van de watermolen door oorlogsgeweld.

In de molenbeek zag ik hele scholen jonge ruisvoorn zwemmen. Ook altijd leuk om te zien.

En toen kon ik (zonder bonnetje) vertrekken. Behoorlijk vervelend na zo'n zware dag is nog zwak uitgedrukt. Van balorigheid en om goed geconcentreerd te blijven heb ik de bijna 200 kilometer naar Magdeburg met 130 per uur gereden. En ook uit balorigheid heb ik voor het eerst weer een keer gewoon eten gekookt. De laatste keer dat ik warm had gegeten waren de pannenkoeken in Kiidjärve. Ik merk vanzelf wel of het goed gaat. De laatste aardappel uit Estland heb ik rauw gebakken. Met tuinbonen en iets dat lijkt op "mama's kötbullar". Die aardappels waren zo groot dat je er twee dagen van kon eten. Nu helemaal.

Hoogstwaarschijnlijk blijf ik hier morgen en overmorgen ook. 

Toen ik in Magdeburg aankwam dacht ik eerst dat het onwaarschijnlijke was gebeurd en dat er geen plaats meer was. Gelukkig kon ik met veel moeite nog een plekje vinden. Ik sta er behoorlijk schuin, zelfs op de hoogste trap van de oprijblokken. Daarom was het plekje misschien nog vrij.

Morgen en overmorgen meer over Magdeburg.

Welterusten!