Kiidjärve, Kassioru - Schoonmaakdag

13 juli
Gisteren was ik vergeten te vertellen dat er op diverse stukken in de Ahja veel dennenbomen in het water lagen. Met hun scherpe takken soms onzichtbaar in het zwarte veenwater. Tot je er bovenop zat en dan pas tot de ontdekking kwam dat er weer een boom lag. Die scherpe restanten van afgebroken takken had mijn opblaasbare kano nooit overleefd. Daarom was ik extra blij dat ik niet met mijn eigen bootje aan het peddelen was.

Het was de bedoeling om vandaag in een meer hier vlakbij te gaan vissen. Het zou er een uitstekend meer voor zijn. Het was er schitterend weer voor. Niet teveel zon en toch warm. Helaas kon ik het niet laten om de laatste dag in Estland poetsend door te brengen. De camper was van binnen en van buiten zo smerig geworden dat ik er voor mijn gevoel niet omheen kon om voor schoonmaker te gaan spelen. Op den duur ligt er gewoon een berg zand, gras en weet ik wat allemaal in. Ondanks dat ik alles voortdurend zo schoon mogelijk heb gehouden. Over de toiletruimte zal ik het verder maar niet hebben.

De watertank heb ik ook flink moeten doorspoelen. Zelfs daar zag ik dode mieren in liggen. Die bleken door een ontluchtingsgaatje te zijn gekropen. Met een stukje spons heb ik dat afgedicht, zodat het nog wel blijft werken. Ik heb nu al even geen mier meer gezien. Vorige week zat mijn afvalbak er plotseling weer vol mee. Nadat ik weer kwistig met gif had gestrooid in de afvalbak was het afgelopen.

Bij het poetsen kwam ik tot mijn grote verbazing een leesbril tegen. Aan de buitenkant van de bijrijdersstoel lag hij op de grond. Daar is bijna niet tussen te komen. Er zat een dikke laag stof op. Die bril van jou heeft er dus al lang gelegen. Maar nu is de vraag wie is jou!

Durft er nu nog iemand te beweren dat ik niet grondig aan het poetsen ben geweest.

Van de camper poetsen had ik een geweldige honger gekregen maar eigenlijk geen puf meer om te koken. Een restaurant is er niet binnen 10 kilometer. Als ik dan toch weer zelf aan de slag moet, dan maar pannenkoeken bakken.

De "Jan, Jans en de kinderen" campingkater liep de camper iedere keer, na even een korte blik opzij te hebben geworpen, zeer eigenzinnig voorbij. Na de grote schoonmaak was hij niet meer weg te slaan en bleef de camper maar kopjes geven.

Meer onzin heb ik echt niet te vertellen vandaag. Morgen gaat het voor een dag naar Letland en dan zit ik alweer in Litouwen. Het gaat nu hard. Er was nog meer dan genoeg dat ik graag had willen zien en doen maar er moeten nu eenmaal keuzes worden gemaakt.