Tallinn, Pirita en Jägala waterval

4 juli

Vanuit de Pirita haven zie je de top van het Piritaklooster, waar de haven zijn naam aan ontleend, boven de bomen uitsteken. Het klooster stamt uit 1407. Alleen de 35 meter hoge puntgevel en de zijmuren staan nog overeind. Het was het grootste klooster van oud Lijfland, tot het in 1577 door Ivan de Verschrikkelijke werd verwoest. 's Zomers worden bij de sfeervolle ruïnes openluchtconcerten en theatervoorstellingen gegeven.

Gisteren was het een mooie warme avond. Lang heb ik bij een mooie rode avondhemel met mijn Noorse buren gesproken. Aardige gasten, die vrijwel op de Poolcirkel wonen. Ze hebben er ook een hut in de bergen die ik een kapitale villa zou willen noemen nadat ik de foto's had gezien. We hebben het natuurlijk ook nog even over het zeer slechte weer van vorig jaar gehad. Hij was het er helemaal mee eens. Zijn optrekje had hij willen schilderen maar had alle potten verf nog staan omdat het veel te slecht weer was geweest om te schilderen. Een moment heb ik nog overwogen om hem te gaan helpen.

De televisietoren was in het donker helemaal goed te zien.
Het lijkt me ook mooi om in het donker vanuit de toren te kijken.

Later op de avond barstte de regen weer los. De hele nacht is het tekeer blijven gaan. In bed was het droog.

De kleur van de waterval komt van de moerassige, veenrijke grond waar de rivier door stroomt

Een rustige dag vandaag. Wat rommel opgeruimd en enkele kleine dingetjes gerepareerd. Ik had ook wel een dag rust nodig. Aan lezen ben ik nog niet veel toegekomen. Wel heb ik verschillende films gekeken. Daar hoef je niet echt helder voor te zijn. Mijn tekenspullen heb ik ook nog niet aangeraakt. Geen tijd voor gehad. Of genomen. Het is maar hoe je het wilt noemen. In ieder geval ben ik wel behoorlijk druk geweest tot nu toe.
Terwijl ik dit schrijf weet ik nog niet zeker of ik bij de waterval blijf overnachten. De "Jägala-Joa" is een meter of 8 hoog. Hij is bij hoog water in het voorjaar een meter of 50 breed. Dat haalde hij vandaag zeker niet.

Er komen nu regelmatig even mensen bij de waterval kijken maar vermoedelijk zal het vanavond weer erg rustig zijn.

Onderweg heb ik vanmorgen weer veel ooievaars gezien. Ze zijn vrijwel zonder uitzondering vies bruin van kleur. Het zal waarschijnlijk ook aan de veenachtige grond liggen, zoals in de waterval ook goed te zien is.

In de loop van de middag heb ik bij uitzondering een keer buren gekregen op een plaats buiten een camping. Twee Zwitserse echtparen kwamen me gezelschap houden. Nog nooit heb ik in een vakantie zo weinig caravans en campers gezien als in de Baltische staten. Alleen op de campings bij de grote steden zie je wel verschillende campers staan.
Vanmiddag was de zon even te zien maar verder heeft het vrijwel de hele dag behoorlijk geregend. Het is ook flink afgekoeld. Gisteravond was het 29 graden en nu maar 14.

Kalevipoeg
Kalevipoeg (Zoon van Kalevi) is het in 1857 verschenen nationale epos van de Esten. Het bestaat uit zo'n 20.000 verzen in 20 gezangen en heeft zijn oorsprong in talloze Estse sagen en volksverhalen. Hoofdpersoon is altijd Kalevipoeg, wiens leven gekenmerkt wordt door heldendaden, de liefde, tragiek en dood. De reus verliest nog voor zijn geboorte zijn vader. Zijn moeder Linda wordt door een Finse tovenaar ontvoerd. Op zijn zoektocht naar haar beleeft hij talloze avonturen en laat hij een reusachtig zwaard voor zich smeden. Hiermee doodt hij de zoon van de smid. Deze spreekt hierop de profetie uit dat hij door zijn eigen zwaard gedood zal worden.
Voordat de vloek bewaarheid wordt, ontpopt Kalevipoeg zich tot heerser van het land, krijger en moordenaar maar ook tot brenger van zegeningen.

Kalevipoeg is een tegenstrijdige persoonlijkheid die dan de helper en dan de vernietiger is. Zijn grootste prestatie is dat hij de duivel weet te verslaan. Uiteindelijk wordt hij echter ingehaald door de vloek van de smid: tijdens het oversteken van een rivier glijdt hij uit, snijdt met zijn zwaard beide benen af en bloedt dood.

Hoe diep de mythe in het Estse bewustzijn verankerd is, blijkt uit het feit dat de mensen overal in het land sporen van Kalevipoeg zien. Talloze stenen heeft hij naar zijn tegenstanders geworpen, wat de vele zwerfkeien in het land verklaart. De Drumlinheuvel ontstond toen hij ploegde, in Tallinn weende zijn moeder Linda zo lang en heftig om haar man Kalev dat het Ülemistenmeer ontstond, en zo zijn er nog zeer vele verhalen en legenden.

Tijdens de 200e geboortedag van de schrijver van het epos, Friedrich Kreuzwald, is in 2003 het nationale epos in een sober toneelspel opgevoerd. Het was zo'n succes dat het na een tournee door Estland ook in Duitsland, de Scandinavische landen en Zwitserland werd opgevoerd.