Matsi, Oude vissersboten

22 juni
Aan de kust bij de eiken was geen strand te bekennen. Alleen keien en vissig stinkend zeewier.

Het was vandaag veruit de kortste route. Dat kan gebeuren als je een paar dingen wilt zien die vlak bij elkaar liggen. Ook wel eens lekker. Ik heb heb als het maar even kon sowieso geen lange routes gepland deze reis.
Vanmorgen kon ik maar ternauwernood van mijn plekje komen omdat de camper aardig in de grond was gezakt. Er knarste hier en daar wat door grote keien die er lagen maar de schade zal wel meevallen denk ik. Voor vertrek heb ik kapiteins eik nummer drie ook nog even opgezocht.

Weggezakt, met de uitlaat op de grond. 

Bijna op het strand bij Matsi

Matsi is een vrijwel verlaten oud vissersdorp. De RMK heeft vlakbij Matsi langs de kust een aantal picknickplaatsen op rij aangelegd.

De reden dat ik naar Matsi wilde waren de vernielde vissersboten die her en der in de bosrand aan de kust liggen. De Sovjets hadden verschillende kustgebieden en regio's tot verboden gebied verklaard. Om te voorkomen dat men zou vluchten, mochten de vissers niet meer uitvaren. Hierdoor verdween de basis van hun bestaan en trokken velen weg.

Vier dozen instant tompouces had ik meegenomen. 6 stuks per doos. Gisteravond had ik er ook weer veel zin in maar 3 tompouces staat zo gulzig. Dus, heb ik hem maar niet in 3 stukken gesneden en gewoon 1 tompouce gegeten. Helaas heb ik nog maar 2 dozen over.

Vanmiddag heb ik weer een stuk langs het strand gelopen. 

Ook op zoek naar barnsteen. Ik kan ze maar beter vergeten.

Op het strand stond veel wilde kool mooi in bloei.
Hij gedijt prima op de kalkrijke steenachtige grond.